Mezramız Şiiri - Mehmet Boz

Bir bardak çıkarın; o, benim için
Mezrayı çekerken içlerinize
Bagat’tan ılınan çayları için
Rüzgar nüfuz etsin saçlarınıza.

Pancarlar toplayın Kordunağzı’ndan
Sümbülü, laleyi sakın ezmeyin.
Serin serin insin boğazınızdan
Natelt’in suyuna mani dizmeyin.

Kot’tan bakış atın Gülistikan’a
Rüzgar türküsüyle oynasın gelin
Ben gelin diyorum talahaşına
İkindiden sonra salınsın narin.

Sabah bulutların üstüne basın
Başınız değerken gökte hilale
Bir çamın dalına hatıra asın
Günün batımında çıkarken hale.

Keçi yolu gidin, Kom’da eğlenin
En mahrem duyguyu orda gizleyin
O kuşu dinleyin sabaha değin
Terasta uzanın göğü gözleyin.

Bir döner çevirin kurun başında
Öpücük kondurun tahta oluğa
Tişkar Boğaz’ı’nda bir yarışın da
Çocuk gibi kalın soluk soluğa.

Gölle’nin gölünden göğü seyredin
Etrafında gülsün sarı çiçekler
Dönerken bindirsin yağmurlar yeğin
Islansın bayramda terkedecekler.

Kömürlük suyundan zemzem aşlayın
Şifa diye verin hastanız varsa
Sobanın üstünde kartol haşlayın
Sohbete mezedir; gün de ağarsa.

Çumat Gasibet’e gece seslensin
Agarat da olsun kulak hırsızı
Nanep arkasında dağa yaslansın
Mantagara mahzun, yüzü kırmızı.

Gecenin sükutu irkilti versin
Eşlik etsin ona cin hikayesi
Gökten yıldız akar seyre gidersin
Kendini çekerken ayın payesi.

Şara’nın taşından bacama bakın
Hissetmesin evim kendini yalnız
Bu bayramda beni bana bırakın
Kendimi yaşayım biraz amaçsız.