Mezopotamyam gibisin,hüzün kokuyorsun…

Karanlıklar düşüyor içime
Gece hüznünü sürüyor tenime
Varlığın uzun soluklu bir duadır
Artık versen diyorum ellerini avuçlarıma
Gel,gel otur yanıma
Omuz ol kederli başıma
Hoş geldin…

Savrulup gitme artık rüzgara,takıl gözlerimin buğusuna
Yaralı kalbime ilaç olur tek bir dokunuşun
Bir yanım cennete bağışlanır tanrıların ellerinde
Diğer yanım sana
Keskin bıçak ağzı bölerdi düşsel sevişmelerimizi
Şehir ıpıslak uyurdu gök yatağında

Tanırım seni,hem de çok iyi tanırım
Her zerreni,her nefesini,her hüznünü
Yaşanmamış kayıp zaman serüvenlerinden bilirim yüreğini
Sen bensiz,ben sensiz nefes tüketiyorduk
Yaşanılmamış her bahar ezberimizdeydi
Hayaller yurdumuzu terk etmişti
Hüznün nemli gecelerinden vazgeçemiyorduk

Hoş geldin…
Aldın beni topladın dünlü hüzünlerimden
Bir avuç düş düşürdün düşlerime
Hoş geldin
Özüme…

Gelişine dip notlar;

İsimsiz bir Şairin dizelerinde rastlamıştım sana
İlkbahar yağmurları getirdin gökyüzüme,yağdın umarsız
Gül derildi gecenin koynunda
Gece yarıldı açtı bağrını sabaha
Kasvetli yıldızlar utandı ay’ın ışığından
Ay yıldızına Özle(di) mim demekten alamadı kendini
Yıldız; sonlarının vazgeçişlerinden sahipsiz hasretlere yolunu çizmişken
Özlem kokan o saniye titreyerek dokunur Ay’ın tenine
Ay güneşe küsen,rüzgara tövbe eden, ve sıcağın alnına konan güneşin öpüşü gibi
Arsız bir dudak iliştiriyor Yıldızının sonbaharına…

Şimdi mutluysak ve gülüyorsa yüzümüz
Aldırmıyorsak izinsiz geçen zamana
Aynı anda nefes alıp veriyorsak
Bilki sana mülteciyim…

Hoş geldin...
Bir Eylül hüznü
Bir Eylül coşkusu gibisin
Koyu yalnızlık kahvesi ikram ediyorum önce
Sonra gözlerimdeki nemi kurut ellerinle
Mavisine al yüreğinin…

Ağlayan bir adam,üşüyen bir kadın
Ne sen ağlat gözlerimi
Ne ben üşüteyim tenini

Gel,gel otur yanıma
Hoş geldin