Mezopotamya Yaralı Yanım

Yağmur ince ince yağarken gözlerime
Gözyaşlarımın çoğalıp biriktiği yerde çentiyane çiçeği...
Mezopotamya koynumda bir beşik ÖTEKİLER yakomoz
Hasretleri biriktiriyorum içimde
Ah! Beathnahrin kuşat kalelerimi
Binlerce rengin ahengiyle halaya durduğumuz
Turabdin; Bir yürek atışı uzaklıkta...
Çocukluğumun o yaralı,esrik/eksik düşlerimde...
Şimdi,Göğüs kafesime sığmayan bir coşkuyla uzanıyorum toprağına
Soframdaki kaval sesi hep İDİL'e akıyor

Resimlerini çizdim nicedir iki nehir arasının
Sensiz hep kışı yaşıyor yüreğim.
Bak! bahar gelmiş dağlarına mezopotamyanın
Her yer yeşile kesilmiş,çiçeğe durmuş tabiat ana
Yeşilin her tonunda hasretim büyür
Hüzün oluyor gözlerim, akıyorum toprağına
Sen yoksan bana ne Ay'dan bana ne Güneş'den
Sularında yüzyıllardır kan akan Dicle'den,Fırat'dan.
Hasretliğe hüküm giymiş bir esirim nicedir
Geceler,gündüzler boyu hançer vuruşlarla sarıyor özlemin
Kana kana içtiğim çeşmelerinden,susayarak ayrıldığım gibi...
Sen özgürlüğümsün zifir karanlık gecelerde
Haritada da küçücük bir nokta yüreğimde bir ülkesin sen
Ve ikimizde biliyoruz haritanın orta yerinden kan damlıyor kan
Buralardan gideli beri.

Şimdi sensiz/bensiz sular gibi yalnızım
Kelimeler öksüz,sözler suskun,diller prangalı
Gurbet içinde gurbeti yaşıyor bir ömrü harcıyoruz
Ardına düştüğüm Ebruli çiçekleri hala açmadı bak
Beş bin yıldır yolumu bekler kavak ağacı
Tenimin sol yanında Helen yağmurlarıyla ıslanmış Girit çiçekleri...
Bir gün batımında;
Çentiyane çiçekleri mezopotamyada katmer katmer açacak
Bir eşkiya gibi geceyarısı toprağına basıp,
Güneşi karşılayacağım davetkar sıcaklığınla tan vakti.
Kırlarında koşacağım,hamaklar kuracağım yüreğinin dallarına.
Yakılan bütün dillerdeki türküleri söyleyeceğim…

Hangi alfabede imgeler seni en güzel anlatıyorsa
O dilde seveceğim seni yettiği kadar ömrüm.

ZEYNEP TOZDUMAN