Mezopotamya sancısı

Biz Anadolu un güneydoğunun bağrından koptuk.
Acıları yaşadık,kimi zaman aç kaldık.
İtildik kalkıldık,küro denildik.
Batının oyuncağı olduk,türkülerimizle onurlandırılıdık.
Biz özümüze el birliğiyle sahip çıkamadık.
Gömdük kendimizi acılara,kaderimize razı olduk.
Kader kendi elimizde bunu bilemedik.
Teknolojinin verdiği en güzel şeylerde kullanıldık.
Sesliler dedik sanal dedik yaşadık.
Biz bir Mezopotamya ya sahip çıkamadık.
Sadece kendi kendimizi yiyip bitirdik.
Biz hep kendimize zarar verdik.
Özümüzü unuttuk.
Ama hiçbir zaman düşünemedik ki.
Her zaman en büyük yenilgiye uğrayan,ülke devlet.
Geçmişini unutan ülkedir toplumdur.
Atasına saygısı olmayan toplum her zaman;
Kaybetmeye mahkumdur.
Biz ne şairleri büyütük mezopatamyada.
Ne ozanlar yetişti bu topraklarda.
mezopotamya sancısı her zaman bizim karnımızda...