Mezopotamya'm Şiiri - İzzettin Coşkun

Ey mezopotamya yürekli kadınım
Yüz hatlarında kimliksiz anılar defnettim.
Dağlarından vurulan eskiyalar,
düşer saçlarından.
Sende tanıdım üşümenin rengini,
Seni düşünmenin ayrı bir mevzusudur özgürlük

Ayrı bir dayanağı olmalı
Gözlerine esir bu yaşamın.
Bazı anlar seni sevmek gibi
Seni yaşamak gibi ayrı olmalı
Seni usul usul dinlemek
Seni her aklıma devşirdiğimde
Aşkların sıvı halleri belirir gözbebeklerimde
Seni mevsim mevsim,
Kasaba kasaba
Ve teninin her metrekaresini sevdim
Dağların kifayetsiz
dağların sürgün.

Ey kadınım
Seni cennet gibi taşıdım
Görücü usulü sevdalarıma
Her güzel şeyde biraz fişlenirsin aklıma
Kaç tanrı değiştirdim
seni bulana kadar
kaç hayal biriktirdim
seni duyana kadar

Gerçi hiç alışkın değilim
sokak ortasında ellerini tutmaya
hiç alışkın değilim ki
seninle aynı gökyüzünde buluşmaya
...