Mezopotamya Şiiri - Ahmet Bahçevan

I
Bir çocuk toprakla oynasa
şarapnel parçası çıkacak
kuşların göç yolları da değişti
çölde gerilince açlığın ipi
eli boş dönüyor kervankıran

Ne Kafdağı göründü
ne Simurg yedi koldan
doğanın doğusunu masallar terk edeli
büyük paylaşımdaki artçı kurban
bekliyor on ikilik kaçakçı çırağını
arpa toplayarak at fışkısından

II

Saldılar karanlık bulutları Harran'a
bilmem duyumsar mı ay tanrısı Sin
umut şimdi yeşermeyen bir vaha
ölümün ıskaladığı Ur,Uruk,Lagaş
kederli dolunayla
Dicle'nin dizlerinde Hammurabi
silerse gözyaşını bütün tabletlerin
yaprağı çiy tutmuş gonca gül gibi
yeniden ıpıldar Mezopotamya
ve utanır belki
kendi belleğini yağmalayan