Mezopotamya Şiiri - Ali Tarhan

Toros yamaçları, Zağros eteklerinde
Bin asırlık bereketiyle gelir
Dirhem dirhem, muttasıl,
Kadim hasretlik
Fırat ve Dicle…

Görünür el değmemiş,
Uygarlığa gebe,
Bakire kavsi yeryüzünün,
Son buzullar çekilince…

Taşır yaşam iksiri;
Hayati tesiri,
Luna parçası,
Ay çehreli bostanına
Şevkle, kadın tabiatıyla,
Mizacıyla, suyuyla
Dicle…

Toprakla
Kusursuz ahenginde
Beşer,
Hoyrat Fırat şahitlikte,
Doğala kıymaz
Tahakküm çemberine
Teğette…

Herkes her an her yerde
Başak deryasında
Sınırsız, mülksüz…
Fazlası buğdayın
Ya hibe ya hediye,
Çocuksu yürekler
Çarpsa da
Milyon tane oyuncağa,
Kavga etmez
Tekinin üstünde…

İnançlara sıfır
Uygarlığa kuş bakışı,
Şafağıdır seslerin
-Alfabenin kaynağı-
Lisanı ağarmakta,
Ufku aymakta güneş paresi.

Kaç tufana sahne olmuş
Cihan çiçeğinin
Patlayan tomurcuğu,
Aryen, semitik, arami;
Dağ, ova, bayır demeden,
Yavrusuna fark gütmez,
Yeşile, kızıla,
Koparmaz meyvesini
Göğeren dalından,
Ayırmaz,
Anaç Mezopotamya…