Mezesiz Rakı Sofrası

Ağlarını örüyor örümcekler

Miras güçleri
Oysa ben kozamdan çıkıp
Masum kelebek gibi
Açıyorum kanalarımı
Kentin griliğine iat

Şehir soğuk
Şehir yalnız
Pencerelerde güzel kızlar yok
Kimse gülümseyemiyor
Kendi karanlığından
Verilecek selamlar
Kayıp ilanları gibi hüzünlü
Binaların kurşuni yüzleriyle
Karşılıyor birbirlerini
Şehrin her daim öksüzleri

Yalnızlıklara davetim
Hasretlerin son gününe
Kalabalıklarda kaybettiklerime
Güzel günler ine düşlerim
O zamana kalır mı bedenim
Ama düşlerim
Birkaç dize adanmışlığım
Birkaç dize yaşanmışlığım
Birkaç dize sevdalarım
Birkaç dize yalnızlığım
Soğukta üşümüşlüğüm
Yolara düşmüşlüğüm

Belki ben şair
Mezesiz bir rakı sofrası
O kadar fakir
Dalıyorlar can evime
Hayalimden renkleri çalıyorlar
Güzel yüzleri
Anılarımda saklamaktan yüzünü
Gülümseyemiyorum
Sıkılıyorum biraz
Hayalimde kalıyor gülümsemeler
Deli diyecekler
Bırak desinler