Mezbaha Kırmızısı Şiiri - Emir Cez

yalnızlığın da bir rengi var, mezbaha kırmızısı
her yalnızın birleşiminden meydana gelen
bir ordu biçimindeler, yalnızlar ordusu
o kadar kırmızılar ki görmemişler birbirlerini

her adım ölüme yakınlık kurarcasına atılan
birkaç cesede sarıldığında yalnızlığını unutan
artık bütün morglar onun evi, sorgulamadan
sorgulamadan onu dinleyenler var orada;

rüya değil sevilmek, ya da tahtaya yazılan bir fiil
"ali, ayşeyi seviyor" yazmak kadar kolay
oysa bütün sevilmeler, ilkokul defterlerinde kaldı
sevilmek, tahtaya yazıldığı kadar kolay değildi

yalnızlığın da bir rengi var, mezbaha kırmızısı
o kadar kırmızılar ki görmemişler birbirlerini