Mezat Bir Ölüm Ve Veda Tozu

Öyle ya hannelessi
senden yedi fersah uzakta olabilirim
Evvel zamanın paragraf başlarında yeni bir masala başlayabilir,
Bilmem kaç yüzyıllık bir yalnızlığı takıp koluma ,
iki ayrı coğrafyada ,
sessizliği kelimelerle birbirine sürgün edebilirim
kimbilir belki de yıldızları koparıp gökyüzünden saçlarına takabilirim
yokluğunu bedenime katıp ,
kimliksiz bir bedevi gibi dolaşabilirim

içimde kızıl bir volkan olabilir ,
küllerini güneşe teslim eden
yağmurlar yağabilir kurak topraklarıma
gök gürültüsüyle yeniden çılgın ve yersiz sevinçler düşürebilirim avuçlarına
sevapları / günahları yanyana getirip araf'a asabilirim kendimi

Gri bulutlar kadar gri ve değişmeyen bir kaderle
ve bitip tükenmeyen bir sanrıyla adını gök kubbenin en yüksek yerine yazabilirim

Canımın hükmü yok ,
Canıma işlediğim canın olmayınca
Belki artık sonbaharında vefası  eklenmiyordur geçip giden zamana

Veda tozu ellerime deyince
Kırmızının zulmü başlıyor hannelessi
Ve zulamda ağır yarası sevmenin

Bir mum yakıp ruhumu azad ediyorum
Ve dudaklarımın ucuna
mezat bir ölüm yerleştiriyorum
topla ellerimi hannelessi evvel zaman oyunlarından

üfle yaktığım mumu
vedamın rengini belirle
ölümümden sen sorumlusun

22 ekim 2017