Mezat Sevdalar Şiiri - Özdemir Aydın 2

Mezat edilmiş sevdalar,
Heba edilmiş gönüller,
Hal bilmezler elinde.
Sana, beni anla dedim,
Sen anlamadın, sevdin
Karşı koymaz oldu yorgun kalbim.
Öyle bir nakış işlemişki aşkın ;
Dünyalık, ahiret gönlüme dengim, derken
Patikalarla örülü bir ormanda kaybettim.
Közünü söndürürken gözyaşlarıyla,
Gözlerim nikah kıyarken hüznünle,
Bir sonbahar yeli süzülür,
Gün ağartısı sakalımda.
Yokluğunun tağutu düşünceleriyle savaşırken,
Yamalı ceplerimde sakladığım gökkuşağı.
Ben susarım,
Ben düşerim,
İliğin, kemiğin gizinden türer özlem,
Kırlangıç rengine dönerken şafak.
Vedanın en sapa yollarında kaybolurken,
Arafın dehşetinde tutuşur kalem.
Bir "elif", bir mim kalır bende,
bir "mim",
Her şeyden vazgeçtim,
Eski bir pencere önünde
soluyorum
Gül'üm.