mezarlıktan geçen yol gibi gece,
içimi titreten korku gibisin.
aruzda gül-i zar, üç dilimde hece
kelime kelime aşkın içisin.
ne sabasın, nede bir akşam yeli,
ebruda bir fırça, bir peri eli
hani o son bahar gittin gideli
yarın döneceğim diyen sen misin?
kaç gecedir bilmem ayazlarda sen,
selviler altında beyazlarda sen
göklere yükselen niyazlarda sen
yıldızların değil, sade benimsin.
yağmurlar yumasın bal saçlarını
kirpikler dövmesin yay kaşlarını
en hırçın öfkenle at taşlarını
o öfken başımda, göğsümde dinsin.
Kayıt Tarihi : 12.4.2020 17:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zafer Nuhoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/04/12/mezarlik-yolu.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!