Mezarlık konuşmaları IV Şiiri - Ahmet Aksoy

XXXI

Kurtlar sarmıştı yeni geleni
Bir bir kemiriyorlardı
Dünya ya dair ne varsa
İşleri çoktu, aceleleri vardı besbelli

Şaşkındı kemirilen
Bütün bunlara ne gerek vardı
Soran bakışlarına karşı, alışırsın dedi diğerleri
Bu bir yoldur hepimizin geçtiği.

XXXII

Bir gün, bir mezarlığa
Bir hırsız girer
Soyacak bir şey soyulacak biri
Var sanır garip, ölümden başka.

XXXIII

Ölüler konuşmaz
Ölüler ağlamaz
Ölüler anmaz
Ölüler yalnız zikreder.

Ölüler konuşmaz
Ölüler ağlamaz
Ölüler anmaz
Ölümdür yalnız yad eden.

XXXIV

Önce babamı getirdiler
Sonra da kardeşlerimi
Zaten ben geldiğimde
Annem çoktan gelmişti

Keşke senin gibi
Kimsesiz olsaydım
Her seferinde
Acı çekmekten yoruldum.

XXXV

Bir ölü sordu diğerine
Gördün mü geçeni diye
Nasılda kurumlu ve mağrur
Sanki hiç aramıza gelmeyecekçesine.

XXXVI

Ölüler ağlar her gece ölüler ağlar
Yalnız mezarlarında
Her gece ölüler ağlar
Ölüler ağlar her gece ölüler ağlar

Yalnızlardır yattıkları yerde
Ve bir ölüm sessizliği
Kol gezmektedir karanlıkta
Ne bir ses ne bir seda vardır

Ölüler ağlar makberlerinde
Kabir sessizliğidir içlerinde
İlk zamanlar böcekler vardır, sonraları
Yalnızdır ölüler, sessiz gecelerinde.

XXXVII

İnsandır en eski saat
Kuruludur kalbi zamanlı
Bekler insan saatin gelmesini
Bekler içindeki pilin bitmesini

Ve bir gün biter bedenin pili
Durur içindeki saat
Ve bir hurdalığı andırır
Saatler için mezarlık.

XXXVIII

Gecenin karanlığında
Bir baykuş öter mezarlıkta
Başka bir baykuş ötüşüyle
Ona cevap verir

Sessizliğin hakim olduğu karanlıkta
Tek konuşsan garip kuşlardır
Onlarda olmasa karanlıkta
Ne bir ses ne de bir seda vardır.

XXXIX

Ölüler firar etmek isterler
Kaçacaklardır mezarlıktan
Bıkmışlardır yatıp durmaktan
Ama takatleri yoktur kıpırdamaya

Her şey hazırdır oysa
Bedenleri çürümüş
Kemikleri ayrılmıştır bir kez
Tutacakları yoktur kıyametten başka.
(onları tutan)

XL

Bir gün bir kahkaha
Duyuldu bir mezardan
Kurtlardan biri gülüyordu
Diğerinin anlattığı, fıkraya.