Mezarlık konuşmaları II Şiiri - Ahmet Aksoy

XI

Bulut bulutu anlamaz
Ağaç ağacı, taş taşı anlamaz
İnsan insanı, anlamazda anlarım sanır
Ama mezar mezarı anlar ölü ölüyü.

XII

Kara bir köpektir dolaşan
Unutulmuş mezarlıkta
Unutulmuşların mezar aralarında
Bir kemik kuru bir kemik için.

XIII

Cevabını aradığım bir soru var
Dedi bir ölü bir diğerine
Tekrar ne zaman dirileceğim
Buraya geleli yani öleli asırlar oldu

Diğer ölü dedi inan ben geleli
Senin gelişinden çok daha fazla oldu
Ama bende bilemem istersen git
Ve birde en eskimize sor belki o söyler

Gidip buldu ölü, mezarlığın
En eski sakini ve en bilgesini
Ve sordu, aldığı cevap, en doğrusu
Kıyamete kadar oldu.

XIV

İsrafil üflediğinde Sur’ una
Haydi kalkın tüm ölüler
Hesap vakti geldi dercesine, söyle ölü
Sen ne düşünüp ne yapacaksın.

XV

Karanlıktır şimdi orası
Ne olur dönmeyelim
Biraz daha dolaşıp
Aydınlığı bekleyelim.
(Düşteki ruh)

XVI

Sınıfta yoklama yapılır
Askerde yoklama yapılır
Hapishanede yoklama yapılır
Bir mezarlıkta bir mezarlıkta yapılmaz
Çünkü herkes yerli yerindedir ne de olsa.

XVII

Hayatı mezar taşlarına
Yazı yazmakla geçti
Bir kendi mezar taşına yazamadı
Onu da başkaları yazdı.

XVIII

Karanlıktır mezarlık
En büyük yalnızlıktır
Dikilir ortada anıt
Bir gitmeye gör
Kaç gün sürer
Ziyaretçi defterindeki
Kabarıklık.

XIX

Bir uçak düşer
Bir tren çarpar
Bir otobüs devrilir
Bir savaş çıkar
Bir insan insanı öldürür
Mezarcıya iş çıkar

XX

Gün doğmuştur yine mezarlıkta
Mezar taşları parıldar güneşte
Her şey apaçık ortaya çıkar
Mezarlıkta bile, her sabah güneş doğar.