Mezarlık Şiiri - Berna Günen

Ölüleri anmaya mezarlığa gitmek
Ne acayip gelenek!
Hele ki her insanın kalbi bir mezarlıkken.
Üstelik mahşer yeri gibidir bu mezarlıklar:
Sevilmeyen eşler, sevmeyen sevgililer, değersiz
dostluklar, kıymeti bilinmemiş düşmanlar
Bazıları has ölü, bazıları sırf o kişi için ölü
Anmakla bitmez.

Öyleyse al eline kan kırmızı tek bir karanfil, koy tam
kalbinin üstüne
Hatta duanı ettikten sonra küçük bir de çocuk bul
Su döksün yaşlı kalbine.
Fakat unutma,
Yüklü olsun çocuğun bahşişi
Zira hıncahınç doludur kalbindeki mezarlık
Daha çok su kaldırır.