Mezarlık Şiiri - İlhan Dağdeviren 2

Burada gülüşler son bulur
Yaşayanlar suskundur
Gökyüzü boğuktur
Yürekler soğuktur
Bura bir mezarlık değil
Hayatımın bir yoludur
Burada ben susarım, hayaller konuşur
Ben ağlamam, gökyüzü ağlıyor
Ben üşümem, kalbim donuyor
Burada gerçekler bulunuyor
Mezarlık kadar ölüdür
Mezarlar kadar yalnızdır
Çiçekler kadar umut doludur
Umudun tükendiği yurttur

İnsanlar ölür karanlık oluşur
Ben karanlığın ta kendisiyim
Mezarlıkta ölüler buluşur
Ben ölümün ta kendisiyim
Çiçekler umutla büyür
Ben umudun ta kendisiyim
Ben bir mezarlığım
Mezarlarımda umutlar gömülüdür
Çiçeklerimde umutlar büyütülür
Gökyüzünde karanlığım gizlenir
Ruhumda güneşin yakıcı izleri
Kalbimde aşkın buruk gülümsemesi
Kendini asan birinin boynundaki ip gibi
Mezarlığımda asılıdır.