Mezarlık Şiiri - İbrahim Ceyhun Falay

Her seven terk edildi
Ömrünü seren
Kendinden geçti
Terk eden kendine kar saydı
Gururlu ümitli bir sekilde
Sanki mutluluk sokağı
Ona sonuna kadar açılmış gibi
Bilmedi ki gömdüğü
Bir kalbin üstüne mutluluk olmaz diye
Canlı mezara soktuğu
Kalbin üstüne mutluluk olmayacağını
Bilmedi ki Uzak durduğundan
Daha iyi bir hayat yasayamayacagini
Gururu ağır bastı
Oda kalbi basıp geçti
Daha iyi bir hayat uğruna
Gömdüğü kalp ona mezar oldu
Her başını yastığa koyduğunda
Her bir dudak onu öptüğün de
Mezara koyduğu kalp
Ona huzur vermiyecek
Hep eksik hep mutsuz olacak
Neden gömdüğünü bilmediği
Bir kalp ugruna