Mezarlık Şiiri - Kaan Karaduman

Yola koyuldum bir anda, yanıma hiçbir şey almadan.
Baktım depom dolu, bitene kadar gitmeye karar verdim bu gece..
Daha çok olmamıştı ki yola çıkalı, bir mezarlık gördüm yolun sağında.
Yavaşladım ve kenara çektim, normalde gündüzleri bile gitmek istemem beni hep kötü yapar mezarlıklar.
Ama bir ışık gördüm bu gece içeride, korkularımı yenmek istedim.
Ama tanıdık insanlar yoktu burada, kim bilir kimlerdi, nasıl bir hayatları vardı;
Mutlu mu öldüler?
Acı çekerek mi öldüler?
Yoksa bir cinayete kurban mı gittiler..
Ne olduklarını hiç bilmeden umarsızda daldım içeri,
İçimi korku kaplamıştı bir kere, adrenalin salgılıyordum çok uzaktan hissedilebilecek şekilde..
Umarım başıboş sokak köpekleri yoktur yakınlarda, gece gece birden karşıma çıkmalarını istemem hiç.
Birden çok susadığımı fark ettim.
Ama ne yazık ki yanıma hiçbir şey almamıştım ki.
Neden yaptım acaba bunu..
Zaten bu gece neden dışarı attım kendimi onu da bilmiyorum.
Kahretsin!
Yağmur başladı ve benim yağmurluğumda yok tabiî ki, Ama ıslanmayı severim ki ben.
işte seviyorum ara ara ağlamayı, gözyaşı dökmeyi neye, niye olduğu anlamsız..
Bulunduğum yerden dolayı tedirginim sanırım…
Neden buradayım peki?
İstediğim bir hayatı süremiyorum, sürdüremiyorum…
Hadi yağmur vur yüzüme sakla gözyaşlarımı!
Kim görüyor ki.
Yalnızım burada, sadece ölüler, ölmüşler ruhları bile terk etmiş..
Bir piç gibiyim şimdi burada.
Kim olduğunu bilmediğim birinin mezar taşına bakıyorum.
Kendimce bir senaryo yazıyorum onun hayatıyla alakalı.
Erken kaçmış dünyadan mutsuz bir son yazıyorum kafamda ona,
Nasıl olsa kimse karışmıyor, karışamıyor bana.
Bana kimse ne yapmam gerektiğini söyleyemez, ben aklıma eseni yaparım ister mutsuz olurum ister mutlu...
Ben uyduruyorum işte bir hayat daha…
Birisini çok sevmiş olsun, ama karşısındaki onu sevememiş.
Sevememe sebeplerini araştırıyorum neden bilmiyorum, sıkılıyorum...
Biraz da korkuyorum hani.
Çünkü;
Ben seni içimde büyüttüm, sense küçültmeyi seçtin,
Ben seni içimde sevdim, sense sevmemeyi seçtin.
Kızmıyorum ki, kızamıyorum.
Herkes kendi hayatını yaşıyor, her şey bu mezarlığı terk etmiş.
Şimdi sıra bende…

SAYGILARIMLA…
05/092011 03:55
(Mezarlık)