Mezarlık.. Şiiri - Metin Ataolur

Uzun kavak ağacı gölgede bir mezarlık..
Dalıbta gidiyorum düşünürken bir anlık..

Üzerimde bir kefen sararmış rengi solmuş..
Değerli azalarım vücudum,cesed olmuş..

Fayda yok hiçbirinden ben artık ben değilim,
Toprağın altındayım..üzerinde değilim..

Söyleye şu ağızda mümkünmü bir kelime..
Kulaklar çoktan gitmiş dökülmüş lime lime..

Ellerim ah.. ellerim.! ne çok kusurun vardı..
Hani ne oldu artık yanımda kala kaldı..

Eneiyyet besleyen üstünlük satan vücut..
Ne oldu o günlerin..gelde maziyi unut..

Hani sen gururluydun alnın yere gelmezdi..
Bir baksana haline..şimdi ne hale geldi..

Kibirlenip gururla dalardın sokaklara..
Durupta hiç..bakmazdın bastığın topraklara..

Derin dahi kalmamış iskelete dönmüşsün..
Ağlasana haline varsa hıçkırık gücün..

Hesab ahh..ince hesab sorulursa ne dersin..
Misafirmiş gibi sen vücuttan gidemezsin..

Ne hatalar işledin..şu üç günlük dünyada..
Düşünmedin burayı yılda,haftada ayda..

Şeytan nefis ve dünya sana egemen oldu..
Değer verdiğin şeyler..nedense para puldu..

Gözünün gördükleri hep önem taşıyordu..
Beri yanda çok şeyler göz ardı oluyordu..

Geçici istıkbale nelerini verdin de..
Sonsuz bir geleceğe yer açmadın perdende..

İşte şu an burada toprağın altındasın..
Haydi muktedir isen kalbin bir daha atsın..

Heyhat..mümkünmü artık geriye dönemezsin..
Maziyi yeni baştan..yaşayıp silemezsin..

Tekrar dirilmek için mahşeri bekliyorsun..
Bilmiyorum..! şu anda sen neler çekiyorsun..

Affet Allahım bu can bedeni terk etmeden..
Bırakıpta vücudum ayrılmadan,gitmeden..

Düşündümde.. bu gece, ne günahkar bir kulum.!
Ben manada,ben ruhda,ben aşkında yoksulum..

Sığınarak Allahın tükenmeyen affına..
Uzun süre öyle kal..! secdedeki alnınla..

Gözlerinden akan yaş kalbinden geliyorsa..
Belki affeder Allah..! teslimiyetin tamsa..

Bırak dünyayla artık hesabı pazarlığı..
Aldatmasınlar seni.. görde şu MEZARLIĞI..