Uzun serviler sessiz,
Başucu taşları kedersiz.
Kuşlar hür gökyüzünde,
Ölüler naif bir uykuda,
Kimsiz kimsesiz.
İnce uzun dar yollar,
Mezarlar yan yanalar.
Her biri bir hizada,
Usulca otururlar.
Şehrin patırtısına inat,
Hepsi sukutta artık,
Kimbilir bir zamanlar,
Nerede nasıldılar,
Son durak son adreste,
Öylece mahzundular.
Kimi iki kimi kırk,
Kimi seksen yaşında,
Ömrünün baharında,
Kimisi de kışında,
Şimdi hep bir arada,
Fatiha bekliyorlar,
Kapıdan her girene,
Hoş geldiniz diyorlar.
İbretlik mezar taşları,
Titretiyor okurken.
İnsan haddini bilse,
Henüz nefes alırken.
İnce uzun dar yollar,
Mezarlar yan yanalar,
Her biri bir hizada,
Usulca otururlar.
(İstanbul 23 08 2007)
Süleyman ErgülKayıt Tarihi : 12.4.2008 00:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!