Mezarlığa Giden Yolcu... Şiiri - Ulvi Ziya

Aklına her geldiğinde seni üzen şey nedir...?
Hangi gülün hasretiyle ağladın kaç senedir...?
Hangi sevgili varlıktan ayrıldın istemeden...?
Sessiz feryatlar koparıp, dedin ki: gitti giden...
Vefâsız, dönek dünya ve hey kapkara yazgı hey...!
Hasret düştü bahtımıza, buluşmak imkânsız şey...

Mevsimler hızla geçer, tâkip eder birbirini
Ancak esen rüzgârlar iletirler haberini
Yaz kış tabîat haykırır; özel rengi, sesiyle
Bulutlar ağıt yakar, ağlar acıma hissiyle...
Kırçiçeği tohumları serper hâkine rüzgâr
Altı cennet, üstü mihnet bir mekânda cânan var...

Sus ey gönül, kanlı yaş dök, kara tâlihine sen...
Gül kurudu, bülbül uçtu, serin yellerdir esen...
Ey, sararmış ıssız yolda yürüyen canlı meyyit...!
Vakit zevale çok yakın, düşe kalka sona git...!