Ayağıma dikenler batsa da çok sonradan anladım yolun dikenli olduğunu.
Geçtim tağutların tuğyanlarının arasından.
Her tövbe, temizlenen bir diken ederdi.
Ben düzelttikçe kendimi, Aşk ifsad etti.
Dolaştım parklar da bahçelerde sefih bir hâlde.
Sefih iken ayağım da biriken dikenlerden öğrendim, Rüşt olmayı.
Kediler de tırmalar bazen fakat naiflik muttakilere göre değildir.
Bir gece yarısı, kahve içip içmemekte kararsız kalan,
Gidip gelen aziz aklım ihata eder benliğimi..
İçsem zulmederim geceye,
içmesem dikenlerim zaten uyutmaz.
Ölürken kahve tortusu kalsın isterim dilimde..
Kayıt Tarihi : 3.1.2020 17:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!