Mezarımı derin kaz Şiiri - A. Yüksel Şan ...

Ah../ artık ne gülmek geliyor içimden, ne de gözyaşı dökmek,
Derim’ ki en güzeli ölmek, çünkü yenmez oldu rahatça yemek,
Felek bana öyle bir vurdu ki yüzlerime, o acımasız tokadını,
Haram oldu şu yalancı dünyamda, su tuz ile bile kuru ekmek…

Nedense anlaşılmaz duygularım sardı dertle dolan bedenimi,
Demiyor ‘ki hiç kimse bana, bu senin derdin’ de çekilir mi,
Bilmez,bilmez ’ ki onlar, ne bilsin benim gibi çektiği bir dert yoksa,
İşte ondan yalnızım bu alemde, dertlere feda ettim kendimi….

Kalmadı içerimde, içimde mutluluk sevgi aşk olan bir yürek,
Mezarlar kazılıyor görüyorum, her mezarcının elinde bir kürek,
Kaz mezarcı, bir çukur da benim için kaz./” çok derin olsun “…
Yoktur benim içimde de yaşamak azmi, ve hayatı sevmek…

Doğmasın görünmesin artık güneş her gecenin sonunda ufkundan,
Uyanmasın benim vücudum, uyuduğu o derin uykusundan,
Geceler bitmesin karanlıklar uzasın gitsin, aydınlanmasın ortalık,
Umudum kalmadı benim çünkü, o gelecek denen o yarınlardan….

Çevremi sardı, her tarafımı doldurdu bana dost görünen yalancı,
Ben neden kalayım bu dünyada, yüreğimde var iken bunca sancı,
Ben herkese gül atarken, gül yerine taş atıyorlar/ bana ah! ..
İşte onun için ölmeye hazırım, mezarım derin kaz e’ mi mezarcı…

Yüksel Şanlı er
17 Ağustos 2010
Antalya