Mezarıma Gömülsün Şiiri - Nebi Ünler

(En Aranjuez Con Tu Amor – Leo Rojas’ı dinlerken…)

Son nefesi vermeden, belki de gelir, umut
Unutmaz deli gönül, desem de, onu unut…
Değil mi ki kefenim, sızısı biriciğin
Tanrıya yakarışım, gönül dilime sükût.

Bütün âlem kâğıdım, kırmalı seni kalem
Samanyolu’m içim de, vurmalı beni kalem
Gönlümün gönlünü ah, kendi elimle kırdım,
Gönül gözüm yaşıyla, yazmalı yeni kalem.

Beyhudedir kalbimi, çalanmış tesellisi
Vermiyor, onun aşkı, talanmış tesellisi,
Artık sabrım kalmadı, öleyim bitsin hasret
Mezarıma gömülsün, yalanmış tesellisi.

Yar olmadan içimde, bahara dönmez mevsim
Yar gönlümün sırrıdır, hasret görünmez mevsim
İçmemek bitirmiyor, ruhumda ki boşluğu
Kapı çalma hadi gir, geri dönülmez mevsim.

Yılgın Yağmur yutkunuş, bahanene has zehir,
Bulutlanmış çehresi, düşlerine tas zehir
Sevip de sevilmemek, neyin sınavı Tanrım
İsyan edemesem de, ecelimdir has zehir.

Aşiyansız, 25.12.19 – 15.26 Y.Y.