Mezarıma Gireceğim Şiiri - Gülhan Özkara

Mezarıma gireceğim günü bekliyorum
Bazen ölmüş gibi yapıyorum
Yatağımda yatarken
Fena sayılmaz
“Diri başa dirlik gerek” demiş
Atalarımız
Kalkıyorum sabahları yine de
En çok annemin yanına gidiyorum
O beni evliya gibi anlar
Sekiz yüz metre kare
Bir bahçesi var
Ev ta yolun orada
Çayımı demleyince bağırır
Ben gider çayımı alırım
Koyduğu yerden
Bahçesini budarım
Kendimi traş ederim bahçede
Saç sakal
Arabamı yıkarım
Ceviz alırım cevizden
Nar yerim mandalina yerim
Oturduğum sandalyeden
Yoldan geçenleri seyrederim
Bazen bana öğüt verir
“Evini yiyecek içeceksiz
Bırakma manasına”
“Oğlum olsun olsun da
Evinde taş olsun.”der
Yani kalite çok önemli değil
Aldığın şey kurur sertleşir
Başka bir haşarata uğrar
Ama olsun
Elmadan portakala
Patatesten soğana
Havuçtan turpa vs.
Evini kurutma der
O kısa söyler
Ben uzun anlarım
Kendi kendime
Bir açılım yaparım
Annem ölünce ben
Ne yaparım
Annem kalın yün bir örgüyü
Üstüne koyarak
Uzatıyor bana tepsiyi
Soğumasın diye
İçiyorum çayı
Yakıyorum sigarayı
Gel keyfim gel
O namazını bahçede kılıyor
Havalar güzel olunca
Sandalyenin üzerinde
Felç geçirdiğinden beri böyle
Fazla eğilemiyor artık
Fazla yürüyemiyor
Çöpünü ben döküyorum
Gittiğim zaman
Ekmeğini alıyorum çarşıdan
Elinde hayır bereket var
Hem dedemden maaş alıyor
Hem babamdan
Saçıyor parayı herkese
Yüz yirmi dönüm araziyi
Bir dönümünü almadan
Çocuklarına pay etti
Yirmi dönümü de fukaraya
3 Kasım 2013