MEZARIMA BAYKUŞ KONMADAN GEL YAR
02.12.2010
Hasretlik ateşi yaktı kavurdu
Mezarıma baykuş konmadan gel yar
Gidenler mekanın ahrete kurdu
Mezarıma baykuş konmadan gel yar
Saçlarım ağarıp diş dökülmeden
İki elime iki baston almadan
Can tenimden cekilerek ölmeden
Mezarıma baykuş konmadan gel yar
Bu gençlik çağımda dişim keserken
Ayaklarım yere sağlam basarken
Hiçbir yere tutunmadan gezerken
Mezarıma baykuş konmadan gel yar
Sam yelleri esip dökmeden beni
Dert verem hastalık sarmadan teni
Gördünmü yar cansız atta gideni
Mezarıma baykuş konmadan gel yar
Evet yarim sıra gelir bizede
Göremezsin perde iner gözede
Ağrı sızı sanmcı çöker dizede
Mezarıma baykuş konmadan gel yar
Artık Hüseyin'in vakti geçiyor
Çabuk yetiş yoksa zaman kaçıyor
Ruh bedenden çıkıyor da uçuyor
Mezarıma baykuş konmadan gel yar
Kayıt Tarihi : 5.12.2010 15:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!