Mezarıma Şiiri - Mustafa Alperen Taş

Ay güneşe haykırır sevdasını,
Yıldızlar yazarak şiir gözlerin.
Hatıralar kalır yitik camını,
Onarır buğulu şair gözlerin.

Karanlık kusuyor hep gerçekleri,
Görmek istemeyip hain yüzleri,
Duyuyorum canan gelen sesleri,
Ulaşıp sevgime dair gözlerin.

Bir sınavsın sen çok bilinmeyenli
Sonunda olup sonsuz işaretli,
Ben yine çıkmaz sokağa gireli
Sevgiye bakarım esir gözlerin.

Uzat ve ulaşayım ellerine,
İste canımı vereyim yerine,
Baksan bir defa kendi eserine,
Yok etti ruhunu bilir gözlerin.

Gözkapaklarım ağırlaşır yine,
Dokunmadan asla hiç bedenime,
Derman olmayıp kanayan derdime,
Damlası akmasın iksir gözlerin.

Çok sevdiğimi ancak Allah bilir
Hüzün artık soyadımda işlidir,
Acep canan da beni sevmiş midir?
Şiire sığmayan tasvir gözlerin.

Her zaman öpüp koklamak istedim,
Bağırarak gel sen benimsin dedim,
Gece gündüz Allah’tan hep diledim,
Oysa büyük bir cevahir gözlerin.

Hangi zamana bırakayım hüznü?
Dünyalara değişmem bir gözünü,
Senin uğruna verdim bu ödünü,
Oldu boynumdaki kendir gözlerin.

Gece kadar hür kaldım ben yeniden,
Kapanarak tüm kapılar aniden,
Ben ki seni bu denli çok severken,
Ancak mezarıma gelir gözlerin.

Şanlıurfa, 27.12.2020; 00:00