Mezarım Gülden Olsa Şiiri - Zennehar Yılmaz

Gönlüme sevme dedim hiç dinlemeyi beni Delirdi yaralandı oldu gülün dikeni Kapıldım gideyirum denizin karasına Devasuz dertler açtum şu yürek yarasina Açtı yarum meşeden Gelsede kavuşamam Mezarım gülden olsa Topraksız yaşayamam Çıra tuttum yanmadı gönlümün fenerine Süremedim safayı sevdaluk seherine Başumi koymiş idum o yar benimdur diye Ben onsuz yaşayamam kim girerse gönlüme Açtı yarum meşeden Gelsede kavuşamam Mezarım gülden olsa Topraksız yaşayamam Kapısında kestane dalı var budanacak Sevdalığın hatrı yok bilse kime konacak Yeşil boyadum yeşil evimin balkonunu Ölenler nerden bilsin sevdalığın sonunu Açtı yarum meşeden Gelsede kavuşamam Mezarım gülden olsa Topraksız yaşayamam