Mezarım Şiiri - Çağan Er

Mezarım...
Uçurumun kenarında,
Yeri güzel.
İçinde yatan kişi tüzel
Unutmuş sevdiği
Başkası hatırlasa ne geçer?

Mezarım...
Yanı başımda toprak,
Karnımda kıpır kıpır kurtlar,
Sırtımda kırık kontrplak.
İnsanlar,
Yukarıda taşın üstünde
Oturuyorum sanacak.

Mezarım,
Üzerinde yazan tarihi bilemeyeceğim.
Vasiyet ettiğim şeyleri mi yazdırdılar,
Yoksa kafalarına göre bir iki şey mi çizdirdiler?
Ölümün en kötü tarafı da bu ya,
Artık hiçbir şeye itiraz etme hakkın yok!
"Sen çok konuştun yaşarken,
Artık sus.
Seni mahsus koyduk en derine."

Karın çocuklarını getirir suspus.
Çocukların toprağını okşayıverir.
Karının parmağında senin takmadığın bir yüzük.
Büzük suratlı bir adam mezarlığın kapısında millete,
Korna çalar hadsizce.
Bunu bile hiçbir güç duyuramaz sana.

Mezarım...
Yanı başımda toprak,
Karnımda kıpır kıpır kurtlar,
Sırtımda kırık kontrplak.
İnsanlar,
Yukarıda taşın üstünde
Oturuyorum sanacak.

Mezarım...
Uçurumun kenarında,
Yeri güzel.
İçinde yatan kişi tüzel
Unutmuş sevdiği
Başkası hatırlasa ne geçer?