ben kaç kere öldüm
kaç kere dirildim
bu doğmalar dirilmelere yoruldum
bir ölesim gelir
bedensel çöküşlerde
diri kalma mecburiyetine gebe
ruhumun cenazesini kaldırdımda
bir el veren yok yanımda
hep sorarlar burdamısın diye
öylesine dalgın
öylesine yitik
geçiştirme edasıyla burdayım dalmışım diyişlerimde
mezar başında oturur bulurum kendimi
bir ben varım başında bedenimle
bir ruhum topraklar altında
ruhum aglar bedenim sızlar
derin yanlızlığımda
aç kalmış yanımın garip uğultusunda
öyle kalakalırım
bir hamledir mezardan ruhun bedene kayması
bin hamleyle kat kat toprak örtülür üzerine
ve ben herdefasında
mezar başında
tırnaklarımla kazırım o topragı
korkarım yükü ağır gelirde
hepten kaybederim diye
Kayıt Tarihi : 9.8.2011 13:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ürkütücü bir odağın etrafında dolanıp duruyor Şair.''Ölüme dik bakılamadığı'' gerçeğine dokundura dokundura derinden sesliyor ve derinlere sesliyor.
Çözümlemeli yapı içinde şık duran bir şiir görgüsü.
Kutluyorum Efendim.
Erdemle.
TÜM YORUMLAR (2)