Mezardan Beklenen hayat

Bende sevdim,
Erkekçe, tertemiz, saf sevdim.
Bin defa öldüm de sevdim.
Bin defa daha öleceğimi bildim de sevdim.

Saf sevgimin helezonları içinde,
Kanatlı bir melek gibi,
Döndüm döndüm,
Düştüm düştüm.
Bu pervane misali dönüş,
Daha tatlıydı sevgiliden...
Daha karmaşıklıktaydı.

Dağa çıktım çobansız,
Yalnız bir koyun misali,
Mezara girip yattım anlamak için...
Benmi yalan, benim dışımdakilermi yalan?
Sevgim mi, saflığım mı,
Yoksa hayatın parçası olmadığıma inanmam mı yalan?

Bekledim yürüdüm,
Hep düşünerek ve seyrederek...
Sorguladım benliğimi,
Niye ben, nasıl ben, nerede ben?
Bulamadığım cevaplar, biraz sesimi yükseltti.
Sallayıp mezarı bağırdım ciğerimden,
Niye ben, nasıl ben, nerede ben?
-cevap yok...

Cevap verin! yine cevap yok.
Açılın mezarlar, cevap yok!
Bari biriniz açsın bağrını!
Belki sığmam içine ama, bir denesin....
Beni değil, sevgimi, saflığımı, yalnızlığımı denesin.
Sığmaya zorlayacağım söz...

Ve açtı,işte açtı, çağırıyor gel...
Girdim içine, zorladım sevgimi, saflığımı ve yalnızlığımı...
Sığmıyor, inan zorluyorum sığmıyor.
Ve bir ses 'bu mezar senin değil! '
Niye açıldın mezar!
Madem beni yaşatmayacaktın...
Niye açıldın?
Söyle...............................!
Yine sesini kesti,
Ve cevap yok.....