Mezardaki Refakatçi Şiiri - Mehmet Şahan

MEZARDAKİ REFAKATÇİ
.
Vakt erince can sızın, ecel gelir kapıya;
Ruh gidince ansızın, beden varır uykuya!
.
Akrabalar hazırlık görür iken mezarda,
Güzel bir kişi gelir süzer meyti nazarda!
.
Yakası yok, cebi yok; giydirilen kefenin,
Daveti yok, celbi yok; göğse giren efenin!
.
Göğsü ile kefenin arasında yerleşir,
Münker ile Nekir’in karşısında erleşir!
.
Davetsiz misafirin gitmesi istense de,
Merhuma refakatin, asla inmez ensede!
.
Münker ile Nekir’in çabası fayda etmez,
O güzel kişi oradan kovsalar da gitmez!
.
O benim refakatim, O benim dostumdur, der;
O’nadır sadakatim; güvenim, sonsuzdur, der!
.
Eğer siz sorgulama yapmaya geldiyseniz,
Cennetliktir, demeden ayrılmam bilesiniz!
.
Sonra döner mevtaya; endişe etme sakın,
İnan olsun Mevlâ’ya, Cennet’e ermen yakın!
.
Hakkın üstümde hâlâ, unutulmaz her anım;
Ben senin yüksek sesle okuduğun Kur’an’ım!
.
Hesap günü her dilek şefaatçi bulamaz,
Ne Peygamber ne Melek, Kur’an kadar olamaz!
.
Pir-î Fâni’m ne dersin, geçmiş midir zamanı?
Hakk’a inan; Hak versin, dillerine dermanı…
.
Allahın Resulu (SAV) Efendimiz bir Hadisi Şeriflerinde demiştir ki:
“Hesap gününde ne bir Peygamber, ne de bir
Melek, Allah’ın indinde Kur’an’dan daha imtiyazlı bir
Şefaatçi olamayacaktır.”
.
MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FÂNİ)
23.11.2020 – İSTANBUL