Mezarcı Hüngür Hüngür Ağlıyordu

kendin bile inanmıyorsun

bırak artık şu yalanlarını

kendini ne sanıyorsun

at artık egolarını üzerinden...

belki de az sonra öleceksin

yere düşmenin onuruyla toprağa gömüleceksin

hiç tanımadığın ölü bir adamın yanında uyuyacaksın

rüya görmenin sarhoşluğuyla güneşe ''Merhaba...'' diyeceksin

bu saatten sonra zoruna gider yaşamak

iki büklüm yarım yamalak

yaşarken çürümek istemiyorum...

kendime boş bir çukur ararken

ben bir ressam gördüm mezarlıkta

resim çiziyordu mezarcının hemen yanı başında

mezarcı hüngür hüngür ağlıyordu

sebebini bilmiyorum

belki ölmekten korkuyordu

belki de yaşamaktan

ama her nedense ağlıyordu

ölü ruhlar çiziyordu ressam

ölü ruhlar

rengarenk tablolar

siyah ve beyazın ötesine geçemeyen...

ve hepsi cenabet gitti bizi terk edenlerin...

''Ölüm hangi renktir?'' diye sordu ressam

''Ölüm hangi renktir?''

''Aklına gelen ilk renk hangisiyse ölümün rengi de odur...'' diye cevap verdi mezarcı

mezarcı hüngür hüngür ağlıyordu

sebebini bilmiyorum

belki ölmekten korkuyordu

belki de yaşamaktan

ama her nedense ağlıyordu

bir bardak su istedi mezarcı

bir bardak su

suyunu içti mezarcı

çayını yudumladı

alnındaki terini dirseğiyle sildi

kendisine verilen paraları saydı

sonra ne mi oldu ?

sigarasını yaktı ressam

tarihi geçmiş bir gazete kağıdına sardığı şarabını kokladı

öylece dağıldık işte...