Mezarcı Başı Şiiri - Cahit Pehlivan

Kaz şu kara toprağa mezarımı,
Al eline küreğini kazmanı,
Yavaş, yavaş kaz mezarımı,
Ne olur üzme beni kaz, mezarcı başı,

Bulunmasın ecel çukurumda,
En ufak bir taş, toprak da olsa,
Hepisini temizle avucunla,
Dört dörtlük bir mezar kaz, mezarcı başı,

Maneviyatı tükendi ömrümün,
Ateşi sönmedi gönlümün,
Derin kaz mezarımı, mezarcı başı,
Yoksa benim için ağlayanları görürüm.

Kazmayı vurdukça toprağın bağrına,
Benim için kazdığın bu son yuvama,
Dört ayaklı ile geldiğimde bu durağa,
İndirince beni omuzlarından, mezarcı başı,

Onlar çekilecektir dua için istirahata,
Benim için döktüğün ter damlalarını,
Silme ne olursun, silme onları,
Görmek istiyorum, mezarcı başı,

Silme ne ter damlanı, ne göz yaşını,
Lütfen dindirmeye uğraşmasınlar,
Benim arkamdan ağlayanların, acısını,
İstemem karalara bürünüp, dökmesinler gözyaşı,

Mezarcı başı, beni tabutumla koyun,
Üzerimede senin kazmış olduğun,
O kara topraklarla kapatsınlar,
Beni orada yalnız bıraksınlar, mezarcı başı,

Bu mezarda bir gün gelecek,
Tenim solup, vücudum dağılacak,
Benim için dikilmiş o mezar taşında,
Yalnızca ismim kalacak, değil mi? Mezarcı başı,
Şu üzerinde yaşadığın fani dünyada,
Beni hala unutmamış belki, bir sevgilim olacak,
Mezarcı başı, senin bin bir emekle kazdığın,
Bu mezarımın başında doyasıya ağlayacak,

Ne söylesem hep haklısın diyorsun,
Böyle isyankar olmamı hiç sormuyorsun,
Beni dinleyeceksen mezarcı başı,
Otur anlatayım sana, kısaca yaşamımı,

Beni o zalim sevgililerin ahı,
Bu genç yaşımda, Dünya’dan ayırdı.
Onun için kaz, durma kaz, yine mezarımı,
Vurduğun her kazma, ayrılıklara lanet okusun, mezarcı başı,

Beni kurtardın inan, o zalim ve hain
İnsafsız sevgililerimin elinden,
Emeğin büyüktür, unutamam,
Sana söylemek isterim son selamımı,
Kalan yaşamında mutluluklar, Mezarcı Başı...

ANKARA