Mezarcı Şiiri - Aydın Karatay

masum bir gülüş sitamkar birsöz
sıcak bir gözyaşı boş bir kadeh
kapalı kapılar kırık bir vazo
çoktan sönmüş bir mum
ve kendini salmış biradam

masada tek başına oturmakta olan bir adam
sigarası sönmüş kaşları çatık bir adam
adam adamki hayata küsmüş
tüm adamlıgını yitirmiş
ve birkaç kurşun yedioyuzbeş bir silah
birde intihar vakti duran saatte

kurşun ilk şakagından girmiş
sonra duvardan sekip aynayı yere indirmiş
dömüş saatin kollarına saplanmış
saat durmuş artık adam yomuş

boşuna bir tükeniş sanmış kimileri
kimileri anlamsız bir ölüm
hayıflanmış cenaze namazında bile
çok yorgunmuş anlaşılan vede çok sarhoş
ağır yaralıymış belli yangın yerinden
elleri kanla boyalı.......

çok zaman geçmedi üzerinde
tek başıma dolaşırken
o merhumların ebedi mekanlarında
bir kadın gördüm mezarının başında
saatlece oşadı soğuk toprağı
sonra birkaç damla ğözyaşı bırakıp mezar taşınasitemkar birkaç sözle terkedip gitti bir kez daha

karlar yağarken gördüm birdaha onu
bıraz buruk biraz umutsuzdu toprağı seyrederken
ve unutup gitti beyaz duvağı
eski bir sevğilinin soğuk mekanına...........................