Mezarcı Şiiri - İsmet Can

Bir kazma
Bir kürek
İşte
Ölüm için ön koşul
Toprak zaten vardı
Ondan zerre taşıyor insan

Köprü olmuş bir mezarcı
Sıratın başında
Kendi kendine mırıldanıyor
Mezarlığın içinde
Kiminle konuşuyor bilinmez
Ona haber vermişler
İlahi bir vuslat için
Toprağın bağrını deliyor kazma
Sık aralıklarla
‘Kazma’ diyor bir can ‘kazma’
Korku yalpa yapıyor, gelirken
İnce bir ses geliyor, derinden

Yeni komşuyu bekliyor
Kalıcı ahali
Kurallar belli
Meydan geniş
Fener alayı hazırlanıyor semada
Ancak
Perdenin rengi belirsiz
Bir taş düştü yere
500 yıllık mesafeden
Duyan olmadı yine
Dünya telaşında faniler, malum

Aklıevvel biri yattı soğuk sedire
Başını düzeltti mezarcı
Pek kalabalık değilse de naşı
Kandiller çevrilmişti etrafına
Rabıta kuran olmasa da
Kesilmişti ilahi maaşı

Bin metre derine vurdu kazmayı
Mezarcı
Can kırıklarını attı kürek
Toprak yerine
Ölüm için geçiş olsa da
Mezarcı
Onu da unutmuş değildi, ölüm
Ve bunu iyi biliyordu
Mezarcı

İSMET CAN