Mezar yazıtları Şiiri - Mehmet Türkan

MEZAR YAZITLARI

“Eskidi” o efsane artık
Bitti o masal, aşk bitti, mevsimler bitti, yaz, kış bitti
Aynalar ters yüz
Kalmadı hiçbir renk, sinyal yok, karardı ekran,
Sevilmek mi?
Çooooook eskilerde kaldı.
Hiçbir şey kalmadı ki gururdan…
Soldu renkleri çiçeklerin
Duvarlar süklüm püklüm

Sevgi sevenindi oysa
İhanet ihanetin
Kul Tanrısına, pervaneler ışığa sığınırdı…
Sorulmazdı nedeni kehanetin
Her şeyin bir sırrı vardı.
Sır ise inayetin

Sustu geceler şimdi
Aşk sustu, sevgi sustu, inanç sustu
“Hayat göz açıp görenindir” dediler.
Cesaret yüreğin…
“Sevmek” bilenindir…
Ya o yüreği aşkla dolu genç kızlar,
Vazgeçebilir miydi ki nakışlarından
Yapraklar düşebilirdi de dalından
Dalın yaprağından düşmesi olur muydu?
Değiştirilebilir miydi mezarın yazıtları
Kendi namazını kılabilir miydi insan

Ama çok geç artık
Hiç kimse bilemedi gönülden geçenleri
Ahlaktı o uçup giden.
Kim açtı bu kafesin kapılarını
Kim git dedi.
Kimdi geride kalan
İniltiye dönüştü şarkılarım.
Sustu dilim,
Kurudu dudaklarım
Ah ki ah…
Kim kurtarabilir ki artık
Beni bu isyandan