Bir servi olanca sessizliğiyle
esen rüzgara bırakıyordu kokusunu,
geçen zaman ve tükenen zaman oydu,
nedense mezarlığı seçmişlerdi ona
var olmanın geçmeyen zamanında
hemen ayak ucunda
serilmiş yatanlar gibiydi
bir fatihaya muhtaç
bir ziyaretçinin yaslanan gövdesiydi
o köklerine sarılmış mezarın gölgesiydi..................Sateş
Kayıt Tarihi : 11.8.2014 14:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!