Mezar Taşları Şiiri - Yavuz Değirmenci

Can çıkar bedenden,kalmaz dizde fer
Musalladan başlar meçhule sefer
Topraktan yatakta ayrılınca yer
Biten bir zamandır mezar taşları

Anlatır maziyi, anlatır dünü
Onca yaşayanlar nerdeler hani
Sessizce konuşur eskiyle yeni
Gizemli romandır mezar taşları

Bedenler terketmiş köşkü sarayı
Nebi gerçek mekan kılmış burayı
Geride kalanlar bekler sırayı
Hüzünlü limandır mezar taşları

En önden ayrılır tekbirlik sükun
Boğazlar düğümlü, duygular meftun
Dillerde helallik, gönüller mecnun
Yürekler de gamdır mezar taşları

Gelince son tayin bakılmaz yaşa
Dalınır gizemi bilinmez düşe
Yazarlar adını bir mermer taşa
Gözlerde ki nemdir mezar taşları

Sevabı, günahı sarar bir ak bez
Sonsuz yolculukta yumuk bir çif göz
Bazen genç, ihtiyar, bazen oğul,kız
İnce bir elemdir mezar taşları

Şu çoban İsmail, şu Haşim ağa
Sırt sırta vermişler olmuşlar çağa
Topraktan gelmişler döndüp toprağa
Gömülmüş kalemdir mezar taşları

Kiminin zamanla silinmiş ismi
Kimine çizilmiş bir lale resmi
Belki şu yabancı, belki de hısmı
Bir sırrı kademdir mezar taşları

Künyeler boyunda belli yaşları
Asker gibi dimdik mezar taşları
Ey taşlar!.. bana da nöbetçi olun
Maziye selamdır mezar taşları

Adım anıldıkça dolsun bir hüzün
Hatıramdır sevgi, cefamdır füzûn
İyi insan diye taşıma yazın
Bir kutlu kelamdır mezar taşları

İnanan kalplerin budur sevinci
DEĞİRMENCİ ne son, ne de birinci
Ha tahta parçası ,ha mermer inci
İbret-i alemdir mezar taşları