“Ahmet Bulut Arkadaşıma”
Dünya fani çoktur zahmet,
Geldi gitti yiğit Ahmet,
Aç cennetin kapısını,
Ver Allah’ım sen ver rahmet…
Gönlü zengin boldu aşı,
Eğilmedi zora başı,
Sen de dik dur mezar taşı,
Selam söyle mert insana…
Övünme sen mal mülk hanla,
Ömrü süsle şeref şanla,
Türkülerde adın kalsın,
Bir kefendir giden canla…
Sanma ölüm senden ırak,
Mertçe yaşa bir nam bırak,
İnsan fani ölüm gerçek,
Son duraktır kara toprak…
Ecel sundu acı şerbet,
Geleceksin sen de elbet,
Bak taşıma gör kendini,
Ömür kısa biter nöbet...
Kayıt Tarihi : 27.5.2008 20:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yokluktan varlığa sattım naaşı,
Mekanım eyvahla dağların başı.
Kalmadı meylimde dünya telaşı.
Sahrada gezmeye gerek kalmadı.
Yıkıldı virane kalbimin çeşmi.
Ölenler tanıdık ölümler eski.
Başımda dikili iki taş resmi,
Üstünü çizmeye gerek kalmadı
Çürüdü yaralar toprak neylesin,
Söyleyin kurtlara bayram eylesin.
Tükenir nasibin sende gelirsin.
Tabibe kızmaya gerek kalmadı.
Ölümün çiçeği mevsimsiz açar,
Şerbeti naar ile zamansız içer.
Benimde üstümden bir ömür geçer.
Makberi kazmaya gerek kalmadı
genel itibarıyla hoş ve güzel bir şiir konu ortak akıbat sözlerimi üstat Necip fazılla noktalarkaen bu çalışmayı emekle bize sunan size teşekür ederim
Sayılar yalnız Bir’in kendi dalgalanışı,
Sayılar kemmiyetin keyfiyeti anışı...
Bu dünya bir tamam’dan eksiklikler alemi;
Kopuşlar, ayrılıklar, kesiklikler alemi...
Tohum çatlar da bilmem, kafa nasıl çatlamaz? ...
Yeni odur ki, solmaz, pörsümez, bayatlamaz.
Kırıldı oyuncağım, artık bir daha gülmem;
Toz olur, toprak olur, duman olurum ölmem!
Ne varsa çöplüğe at, belli başlı zamanlık;
Ölümü öldürmekte olanca kahramanlık.
TÜM YORUMLAR (1)