Mezar Taşı Şiiri - Salih Fevzi Akın

Kabrin mermer taşına bakarken hüzünle
Bir yolculuğu seyrettim âlem-i misalde
Başında bekliyor seven ve sevilenleri
Nefesler tutuluş, nefesi tükenmiş biri

Gün geçirmiş, felekten geçmiş bu âdem
Ya bir şeyler yapmış ya da ömrü adem
Varmış artık nihai menzile, bu son dem
Tutsa da dünyayı, sonsuz arzular olup gem

Serilmiş boynu boyunca, yığılmış mal dünyada
Annesi, bebesi, eşi, kimsesiz kalmış ağlamakta
Daha çok işi var hâlbuki yarım kalmış hayatta
Dönüşü yok yolun, yok artık nedametten fayda

İster desin bir kapıdan geçtim bir başka odaya
İster çürüyüp beden, ruh kaybolacak fezada
Son kez omuzlarda, oradan toprağın koynuna
Dikilmiş ismine taş, kalabalık dağılmada sonra

Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşarken pervasızca
Birden karışmış koca mezarlıkta, ölüler arasına
Her taraf toprak, sımsıkı sarmış, simsiyah etraf
Şanı şöhreti olmuş, bir mezar taşında bertaraf

Neylesin artık cihanın doymak bilmez lezzetini
Gelecek baharın neş’esini, ağaçların gölgesini
Yahut yakutun ve elmasın emsalsiz kıymetini
İşini, evini, bahçesini; eşini, aşını, can kardeşini

Bir hayat geçti hayalimden, sürdü birkaç saniye
Sorsa insan kendine, geçti hayat kaç saniye
O zaman dedim kendime, hayat bu değil diye
Aslolan odur ki, bıraksa insan bir eser geleceğe
26.04.09/HJK