Mezar Taşı Şiiri - Hailil İbrahim Özuzun

Gülerken gönlümü kendine bağlıyorsun
Kim bilir belki de sessizce ağlıyorsun .
Ey sevgili ne kadar güzel gülüyorsun,
Bir tek bakışınla beni öldürüyorsun!

Melekler kıskanıyor, öyle gülüyorsun,
Ey ruhum neden o gülerken ölüyorsun ?
Seni arar oldum hayırda ve hem şerde,
Görmek isterim yüzünü ruz-i mahşerde.

Kimseyi anmadığım şiirlerde vardın,
Bir gülüşünle beni kundaklara sardın,
Ne de güzel derdime derman oluyordun,
Yaş olup gözlerime birden doluyordun.

Gözlerinden belliydi, narin eşsizliğin,
En büyük hatandı, şu derin sessizliğin.
Yitip giden günlerin eşiğinde gezdim,
Bir gün gideceğini en başında sezdim.

Veda bile etmeden ne oldu da kaçtın,
Oysa sen sevgiye, çocuklar gibi açtın.
Bilesin ki artık bende mezar taşısın,
Tabutunu çattım, kim taşırsa taşısın.