Ne gibisin dersen, dibinin kalın katmanında irice bir çatlağa sahip küçücük bir fanusum. Renkli, allı pullu japon balıkları büyütülmeye çalışılıyor içimde.
“Bu, balıkların doğasına, benim mevcut halime uygun değil!” demek istiyorum ama
insanlar duyulmak, sevilmek, anlaşılmak istiyor.
İnsanlar, kendi istediklerini başkası istesin istemiyor.
Bir zirvenin tepesinde olmalı hep onlar.
Ben ki bu sebepten, zaman zaman fanus olmayı bırakıp bir merdivene dönüştüğümü düşünürüm.
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta