Mezar Şiiri - Emrah Koçak

Sıcak yorganları da örtünsem, kuş tüyünden,
Çare yoktur, onlar da bir gün yok olacaklar.
Altıma geniş bir yatak da sersem, saf yünden
Her şey gibi onun da bir bitişi var...
mezar...

Geçer zenginlik, fakirlik, asillik, kölelik.
Herkesi boş toprağın koynuna salacaklar.
Eskir bu araba, bu ev, bu tunç ve bu çelik,
Her şeyin, herkesin bir de yitişi var...
mezar...

Kendisi sanki toprakla dolu, dar bir küvet,
Ölenler ebede kadar orda kalacaklar.
Çukurun içerisinde bir tane iskelet,
Ve toprağın onu dışa itişi var...
mezar...

İstediğin kadar hür ol, şen ol, serbest yaşa,
Bir mezardaki topraklar seni alacaklar.
Vücudunu da kaplayacaklar baştan başa,
Alevlerin hep seni eritişi var...
mezar...