Uzun yolların müdavimi değil miyiz hepimiz? Neden kendimizi yürüdüğümüz yol da bu kadar yalnız hissediyoruz? Neden bu kadar, kırıp, incitip, yıkıp, yok ediyoruz birbirimizi ve yüreklerimizde taşıdığımız o güzel sevgiyi? Nihayetin de yolun sonu bir avuç toprak ve üzerine kurulmuş gösterişli, beyaz mermerden yapılan boyumuz kadar bir mezar değil mi?
~oya erzurumlu~
Bir taşzehir verin bana içeyim
Tek unutmak için acılarımı
Baksana; kırdılar kapılarımı
Yağmalandı kalbim, ömrüm, herselim
Kursuna dizdiler anılarımı
Yenik duştum bu savaşta neyleyim
Devamını Oku
Tek unutmak için acılarımı
Baksana; kırdılar kapılarımı
Yağmalandı kalbim, ömrüm, herselim
Kursuna dizdiler anılarımı
Yenik duştum bu savaşta neyleyim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta