Meyveli Ağaç Şiiri - Ekrem Uçak

Ayrılık zamanı gelmişti belli
Rüzgarla dağılmıştı sağa sola parçaları
Ayrılık zor,ayrılanlar kederli
Çırılçıplak ortada kalmıştı, dimdik
Meydan okuyordu doğaya,
Umutsuzluklar içinde umut tanecikleri yeşerdi
Yarın gene giyineceğim bayramlıklarımı,yine sevinç
Ya olmasaydı bana can veren köküm,
Tam düşler ülkesinde kaybolmaktayken
Gökten uzandı yer yüzüne alev sacan yaratık
Yakmasa da etkilemişti birazcık
Toparladı kendini, gerçeğe dönüverdi.
'Gitti' dedi,ne meyvem kaldı ne de yaprağım
Sadece kalmıştı kökleri toprağa bağlı
Biraz daha donuksadı, hatırladı yaşananları
Hani küçücük bir parçası doğanın
Zaman geldi dal budak saldım
Çiçek açtım, güzellikler saçtım çevreme
Zamanı gelince meyveler verdim
Taşlandım bazı bazı,
Gölgemde oturanlar benden olmuşlardı çokça razı
Ne mutlu bana ki en işe yaramayacağım zaman bile
Mutlu olması için insanların, ocakların çırası olacağım