Sanki sen hiç varolmamış
Ve biz seninle hiç karşılaşmamış gibiyiz
Düşük yapan bir annenin ümidi gibi
Düştün gözümden gönül toprağına
Ve ben çiçeklerimi bıraktım karanlıkta
Kurudu çürüdü zamanla;Bahar ayında
Ömürde böyle değil mi ?
Ümitler nasıl boğuluyor hayatlarda
Milyarlarca insan yığını
Meyva veriyor dünyaya
Parça parça parçalarını taşıyor insan;insanın...
Kayıt Tarihi : 2.5.2020 03:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!