Severek ayrılırmış insan, ya da ayrıldığını zannedermiş sevdasından.
Bırakmazmış zihni gecelerinde, odalar dar gelirmiş insana.
Ansızın ıssız sokaklarda bulurmuş kendini, yine onsuz değilmiş vesselam.
Gözlerini kapatarak koşmak istemiş, bu seferde zihni yanlız bırakmamış.
Bazen istemese de ister yanında olmayı, onunla olmayı.
O yürüdüğü sokaklarda denk gelmeyi.
Anlarsın sokakların değerini, içtiğin kahvenin, oturduğun bankın.
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Şiirinizi
beğeni ile okudum
dilinize sağlık
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta