Meyus Sokaklar Şiiri - Murathan Afşin

Severek ayrılırmış insan, ya da ayrıldığını zannedermiş sevdasından.
Bırakmazmış zihni gecelerinde, odalar dar gelirmiş insana.
Ansızın ıssız sokaklarda bulurmuş kendini, yine onsuz değilmiş vesselam.
Gözlerini kapatarak koşmak istemiş, bu seferde zihni yanlız bırakmamış.
Bazen istemese de ister yanında olmayı, onunla olmayı.
O yürüdüğü sokaklarda denk gelmeyi.
Anlarsın sokakların değerini, içtiğin kahvenin, oturduğun bankın.
Bir anda anlam bulur herbirisi, kolay kolay vazgeçemezsin onlardan.
Umut vardır içlerinde, o umudu beklersin.
İşte dediğim gibi;

Bazen severek ayrılırmış insan.