Hayattan yok olmak korkusu, avutucu sırları işitince meraklanan duygulara göz yumarken, ufak bir şüphe duyumsar benliğim.
Kirli avuçlardaki sevgileri anımsarken, devasa zamana susardı yüreğim...
Kararmış hüzünleri yaşayan kalbim, kederini içerken, mutsuzluk yıkmaya, yakmaya yemin etmiş gibi acı vermekten haz alıyordu.
Dertlerinden utanan bedenim, idamına yaklaşırken, devayı zamanın her deminde arar dururdu,
İmkânsızlığın boyundurluğuna girerken.
Kayıt Tarihi : 7.5.2021 20:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!